In het werk van Nathalie Doyen gaat het om het ontwikkelen
van een nieuwe vormentaal, gebaseerd op het registreren van vormen uit
de natuur, ook om het registreren van die vormen en ze decoderen.
Ze gebruikt de termen: Capter, transcrire, decomposer, répertorier … .
Het bestuderen van een microcosmos die via een artistieke transscriptie
een nieuwe macrocosmos wordt.
Het werk van Nathalie komt uit een wereld van meditatieve schoonheid,
van stilte die schreeuwt, waar de kracht van de traagheid zichtbaar wordt.
Met de creatie van haar vormen en tekens heeft ze een "nieuwe taal" ontwikkeld,
een taal van stilte en geduld.
Dit zijn begrippen die loodrecht staan op de huidige tijdsgeest.
Stilte en geduld, in het besef dat traag, mooi is.
Ik wil u aanraden om bij het bekijken van deze expositie de woorden van
Joseph Brodsky in gedachten te koesteren: "Wij gaan, maar de schoonheid
blijft".