In het werk van Nathalie Doyen gaat het om het
ontwikkelen van een nieuwe vormentaal, gebaseerd op het registreren van
vormen uit de natuur, ook om het registreren van die vormen en ze decoderen.
Ze gebruikt de termen: Capter, transcrire, decomposer, répertorier … . Het
bestuderen van een microcosmos die via een artistieke transscriptie een
nieuwe macrocosmos wordt.
Het werk van Nathalie komt uit een wereld van meditatieve schoonheid, van
stilte die schreeuwt, waar de kracht van de traagheid zichtbaar wordt. Met
de creatie van haar vormen en tekens heeft ze een "nieuwe taal" ontwikkeld,
een taal van stilte en geduld.
Dit zijn begrippen die loodrecht staan op de huidige tijdsgeest.
Stilte en geduld, in het besef dat traag, mooi is.
Ik wil u aanraden om bij het bekijken van deze expositie
de woorden van Joseph Brodsky in gedachten te koesteren: "Wij gaan, maar
de schoonheid blijft".